In een arrest van 20 februari 2018 heeft het Arbeidshof te Brussel beslist dat een werknemer die ten gevolge van kanker langdurig beperkt is om op gelijkwaardige wijze deel te nemen aan het beroepsleven, behept is door een handicap in de zin van de Antidiscriminatiewetgeving.
De betrokken werkneemster herstelde gunstig van lymfeklierkanker en had na een afwezigheid van 2 jaar via de winkelverantwoordelijke van de zaak laten weten dat zij het werk voorlopig deeltijds wenste te hervatten op advies van de artsen (progressieve werkhervatting).
Doordat de werkgever geen redelijke aanpassingen heeft gedaan van de werkplek en/of het werk aan de behoeften van de werknemer met een handicap – en in tegendeel nog voor de terugkeer van de betrokken werknemer tot ontslag is overgegaan wegens ‘geen geschikt werk voor deze werknemer’ – heeft hij zich schuldig gemaakt aan een directe discriminatie op grond van een handicap en is hij hiervoor een schadevergoeding verschuldigd aan de werknemer, aldus het Arbeidshof.
De werkgever is er namelijk niet in geslaagd aan te tonen dat er een rechtvaardigingsgrond was voor het verschil in behandeling ten opzichte van een valide werknemer noch dat er redelijke aanpassingen konden gebeuren of nog dat dergelijke aanpassingen een onredelijke belasting zouden inhouden voor de werkgever.
Dat de werkgever geen weet zou hebben gehad van het feit dat de betrokken werknemer het werk voorlopig deeltijds zou hervatten op voorstel van de behandelende arts en de arts van het ziekenfonds, en dat hij dus niet de bedoeling zou gehad hebben om te discrimineren, is niet relevant.
Eens er sprake is van een handicap, mag de betrokken werknemer redelijke aanpassingen van de werkplek en/of het werk verwachten. Doordat de werkgever dit niet heeft gedaan, heeft hij zich schuldig gemaakt aan directe discriminatie.
Ook de huidige en toekomstige gezondheidstoestand van de betrokken werknemer werden in deze zaak overigens door het Arbeidshof aanvaard als ongeoorloofde discriminatiegrond.
Het is de eerste keer dat een Belgische rechter de gevolgen van kanker kwalificeert als een handicap.
Het ziekteverleden van een werknemer is door de huidige antidiscriminatiewetgeving niet als dusdanig beschermd. Een ontslag van een werknemer die langdurig ziek is geweest en het werk hervat heeft kan dus in de huidige stand van de wetgeving in principe niet als discriminatoir worden bestempeld. Enkel de huidige en toekomstige gezondheidstoestand is een beschermd criterium.
Maar als de ziekte langdurige beperkingen voor de werknemer met zich meebrengt, kan er dus wel sprake zijn van een handicap en is de werkgever verplicht om redelijke aanpassingen door te voeren opdat er geen sprake zou zijn van directe discriminatie.
In één van onze volgende ontbijtseminaries zal de problematiek van discriminatie op de werkplaats uitvoerig besproken worden.
