Kinderen blijven steeds langer bij hun ouders inwonen, soms zelfs tot lang nadat ze afgestudeerd zijn en/of hun plaats op de arbeidsmarkt hebben ingenomen. De keuze tot verlengd verblijf in “Hotel Mama”, zoals het fenomeen in de volksmond ook wel wordt genoemd, is veelal ingegeven vanuit financiële motieven. Afzonderlijk gaan wonen brengt o.m. gelet op de dure woningmarkt immers vaak een daling van de levensstandaard met zich mee. Door langer thuis te blijven wonen, kunnen jongeren langer sparen zonder ondertussen het vertrouwde comfort te verliezen. Meer in het algemeen biedt “Hotel Mama” ook een veilige terugvalbasis gedurende een levensfase waarin meestal wordt geëxperimenteerd, op het vlak van relaties, tewerkstelling enz. …
Zolang er in harmonie wordt samengewoond, worden doorgaans weinig vragen gesteld bij de precieze financiële en vermogensrechtelijke verhoudingen tussen de onderscheiden partijen. Als er al financiële afspraken rond de samenwoonst worden gemaakt, worden deze gelet op de nauwe familieband vaak niet op schrift gesteld. Dat zulks nochtans toch wenselijk kan zijn, wordt treffend geïllustreerd aan de hand van verschillende rechterlijke uitspraken, waarin tot het besluit gekomen wordt dat wie zijn meerderjarig niet langer onderhoudsgerechtigd kind laat inwonen en de bedoeling heeft daarvoor een vergoeding voor kost en inwoon aan te rekenen, de afspraken daaromtrent het best voorafgaandelijk op schrift stelt voor het geval de verstandhouding tussen hoteluitbater en hotelgast gaandeweg zoek zou geraken …
